Πίνω νερό. Μία δίψα πολλών ετών ζητάει να λυτρωθεί. Η υγρασία που αγγίζει τα χείλη μου αλλάζει την υπόσταση των φιλιών. Αυτό είναι μαγεία. Να περιμένεις. Να υπομένεις. Να μην ικανοποιείς την ανάγκη μόλις δημιουργείται. Και όταν μετά από βάσανο μεγάλο έρθει η στιγμή, να λυτρώνεσαι. Μαγικό άγγιγμα, που διέσχυσε όλο το κορμί μου. Κάθετα. Χωρίς διακλαδώσεις. Έφτασε μέχρι τα πόδια. Ποτίστηκα ολόκληρη. Ανεμώνη της ερήμου. Μαγικό άγγιγμα.
Στο λαιμό μου γλιστράει μία ανάσα ζεστή. Η προστασία του φύλακα αγγέλου μου. Μανδύας αγιασμένος που με προφυλάσσει. Τακτικός επισκέπτης. Με συνοδεύει στις νύχτες που χάνομαι στις ερημικές μου βόλτες. Το άγγιγμά του διακριτικό. Σαν ομίχλη αγάπης με κυκλώνει. Δε φοβάμαι. Βαδίζω περήφανα προς το αδιέξοδο.
Στο λωβό του αυτιού ένας ψίθυρος χαϊδεύει τον ήχο. Η προτροπή του διαβολάκου μου. Μπες. Άρπαξε. Πήδα. Κρύψου. Τρόμαξέ τους. Πιές. Ξέχασε. Θυμήσου. Μόνο με προστακτική μου μιλάει. Κι εγώ νιώθω το μαγικό άγγιγμα της προστακτικής να με υπνωτίζει. Ακολουθώ.
Έχω μέσα μου τις ανάγκες. Στο σώμα το χάδι του φύλακα αγγέλου και στη σκέψη τον ψίθυρο του διαβολάκου. Αυτή είμαι. Πορεύομαι μόνη με συντροφιά τα μαγικά αγγίγματα.
Όμως έχω αφήσει χώρο για το πιο μαγικό άγγιγμα, που δεν ήρθε ακόμη. Το δικό σου.
