Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Χρώμα


Δεν τα βάφω ποτέ. Το στόμα πρέπει να βάφει, όχι να βάφεται. Όταν σου μοιάζει αχνό το κόκκινο χρώμα τους, δάγκωσε το μήλο. Η δυσαρμονία της δαγκωματιάς με πονά.
Ο πόνος με θυμώνει. Ο θυμός είναι που πιο κόκκινα κάνει τα χείλη μου κι εμένα ολόκληρη.

4 σχόλια:

  1. Ανάμειξε λοιπόν το μενεξελί του ουρανού με τη δροσιά της μέντας και σας γευτείς την αμβροσία τούτη κανένας θυμός δεν θα μπορέσει να σε βάψει πια...

    Την καλησπέρα μου μετά απο πολύ καιρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ξόρκια λένε πως όσα πηγάζουν από μέσα είναι γνήσια χρώματα και οι προσμίξεις με χρώματα εξωτερικά μπορεί να προκαλέσουν αποχρώσεις που δε θα γνωρίζει η ψυχή πώς να τις κουμαντάρει! Ο θυμός με έμαθε πια. Το κόκκινό του το έμαθα κι εγώ. :)

      Διαγραφή
  2. Τα θυμωμένα χείλη βάφονται με τα χρώματα του πολέμου από μόνα τους... Το κόκκινό τους είναι τόσο βαθύ που μπορεί με ένα τους φιλί να σε εξοντώσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι το ζητούμενο! Η εξόντωση. Αν δε νιώσεις απειλή, δεν θα ανακαλύψεις το αντίδοτο του θανάτου.

      Διαγραφή