Βγήκα από τη σπηλιά. Περπάτησα ώρες, μέρες με τη σκέψη. Περπατάνε οι σκέψεις; Ναι! λαχανιάζουν κιόλας. Σκοντάφτουν. Πέφτουν, μα ξανασηκώνονται και συνεχίζουν. Οι σκέψεις. Κάποιες φορές τρομάζουν μέσα στη μοναξιά τους. Άλλες φορές βρίσκουν συνοδοιπόρους που περιπλανιούνται χρόνια στα δάση των κειμένων.
Ας ανάψουμε φωτιά. Να κάψουμε μερικες λέξεις να ζεσταθούμε. Τι λες; Διάλεξε το προσάναμμα,όσο ετοιμάζω το έδαφος. Ποια λέξη καίγεται πιο όμορφα; Κάποιοι λένε η λέξη 'καρδιά'. Δεν ξέρω. Έχω δει και ένα 'φιλί' σε έκρηξη και εντυπωσιάστηκα, αν και το θεωρώ επικίνδυνο σ'αυτο το εύφλεκτο δάσος που είμαστε. Έχω δει και τα 'σώματα' να παίρνουν φωτιά και να λαμπιρίζει ο βραδινός ουρανός, να φωτίζονται όλα τα σκοτεινά σημεία της σκέψης. Δύσκολη απόφαση.
Το μέρος σου αρέσει ή να περπατήσουμε λίγο ακόμη, μήπως συναντήσουμε κάποιο ξέφωτο; Όμως, εκεί μπορεί να έχουν μαζευτεί κι άλλοι. Όχι, σήμερα δε θέλω πολυκοσμία. Σήμερα το βράδυ θα ανάψουμε λίγοι τη φωτιά. Αυτοί που έχουμε βρεθεί έστω και μία φορά νοερά στην τελετή γέννησης μιας σπίθας από μία σκέψη. Λίγοι. Μετρημένοι. Θα μετρήσουμε σπίθες. Θα βάλουμε φωτιά στις σκέψεις. Και θα ζεστάνουμε την καρδιά μας.
Πρώτη λέξη ας καεί η ΚΑΡΔΙΑ. Ο επόμενος διαλέγει τη δική του λέξη, μέχρι να εξαπλωθεί η φωτιά πιο μέσα, πιο πέρα, πιο μακριά.
