Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Σπίρτο

Όλοι με έναν αναπτήρα ανάβουν τριγύρω φωτιές.
Εκείνος με το σπίρτο, όμως, καίει το ενδεχόμενο.

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Black hair, Red heart, Brown eyes



Όταν τελείωναν οι μπογιές στην κασετίνα χρησιμοποιούσα αυτοσχέδιες για να ολοκληρώσω την ζωγραφιά. Το βερνίκι των νυχιών, το κραγιόν, το διορθωτικό, κάτι ξεχασμένα αρωματικά κεριά. Μετά άναβα το γκαζάκι και έκαιγα την άκρη από το χαρτόνι. Σκληρό χαρτί. Σκληρή ζωή. Δύσκολα καίγεται.
Έτσι ζωγράφιζα μικρή.
Πλέον έπαψα να ζωγραφίσω. Η ζωή ζωγραφίζει πια. Μου επιστρέφει σκληρά υλικά με τρυφερές μορφές και θέλει χρώμα από τα μαλλιά, τα μάτια, την καρδιά μου για να ολοκληρώσει το έργο της...
Προσφέρω όσα ζητήσει και πιο πολλά. Και περιμένω να δω πώς θα χρησιμοποιθήσει το διάφανο από τα δάκρυα που αντί να ζωγραφίσει γραμμές, τις σβήνει...

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Άλλη



Διασχίζω το δρόμο μαζί με τους πολλούς. Οι δρόμοι άγονοι και μπερδεμένοι. Το τσιμέντο το καταλαβαίνω. Το χώμα, γιατί;  Ξένη κι άγνωστη μπροστά σε ανακριτές και ζητιάνους. Φορώ ακόμη το εφαρμοστώ ταγέρ. Η σιλουέτα μου διαγράφεται καλλίγραμμη γιατί παίρνει το σχήμα του κορμιού και όχι της ψυχής. Δείχνω ταυτότητα. Δεν με πιστεύει κανείς. Δεν μου επιτρέπεται η είσοδος. Άλλο χρώμα μαλλιών, ματιών και τα χείλη πιο σαρκώδη. Μη φανταστείς! Είναι από τα δαγκώματα. Δαγκώνομαι κάθε φορά που οι καταστάσεις ζορίζουν.  Δαγκώνομαι κάθε φορά που σε σκέφτομαι δίπλα μου. Εγώ είμαι, μα δε με πιστεύει πλέον κανείς. Το εκμεταλλεύομαι και τους δηλώνω άλλο όνομα, άλλη ιδιότητα. Κι όλα τα εγκλήματα που κάνω καταγράφονται στο όνομα της Άλλης.



Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Χρώμα


Δεν τα βάφω ποτέ. Το στόμα πρέπει να βάφει, όχι να βάφεται. Όταν σου μοιάζει αχνό το κόκκινο χρώμα τους, δάγκωσε το μήλο. Η δυσαρμονία της δαγκωματιάς με πονά.
Ο πόνος με θυμώνει. Ο θυμός είναι που πιο κόκκινα κάνει τα χείλη μου κι εμένα ολόκληρη.

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Σκόρπια παιχνίδια



Στο χαλί:

οι γόβες μου, η ζώνη σου, η φούστα μου, το πουκάμισό σου, κούκλες, στρατιωτάκια, πάζλ, επιτραπέζια, επιμορφωτικά, επιδαπέδια, η ζωή μου, η ζωή σου, ο καβγάς, όλα μπίλιες, εγώ κι εσύ. 

Σκόρπια παιχνίδια. Με στριμώχνεις και προηγείσαι.
Στα δύσκολα πάντα παίζω με τις λέξεις.

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Φάκα



Πίστευες. Πίστευα. Μύρισες τροφή. Μύρισα ευκαιρία. Χώθηκα στο παιχνίδι. Χώθηκες στη σκέψη μου. Τώρα περιμένουμε και οι δύο το θόρυβο της φάκας που συλλαμβάνει ισόβια το ποντίκι της πονηριάς μας.
Πιστεύεις ακόμα;

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Μία ζαριά



Είχα πει (αν γυρίσεις πίσω θα θυμηθείς):
η απόσταση που μας χωρίζει πρέπει να μείνει μετρήσιμη, ειδάλλως το φώς θα στερεοποιηθεί και η ζωή θα αποκτήσει τόσο βάρος που τα σώματα δε θα μπορούν να το σηκώσουν και ο χρόνος μολύβι δε θα μπορεί να μετρηθεί από τους χτύπους της προσμονής μας.

Έτσι δένονται οι βράχοι στο λαιμό των εραστών και βυθίζονται οι Πομποιίες στο μείον άπειρο της κραυγής.
Τώρα παίζουμε στα ζάρια την επιλογή μας. Να κρυσταλλώσουμε το βήμα ή να το επιταχύνουμε αδυσώπητα.