Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Αλυσίδα ευχών




Πλησιάζει η μεγάλη στιγμή, το διαιθάνομαι. Μικρή πίστευα στον άγιο Βασίλη. Σήμερα ξέρω.
Ετοιμάστηκα σαν να πρόκειται να παρεβρεθώ σε μία επίσημη εκδήλωση. Δε θα πάω πιο πέρα από το δωμάτιό μου. Ότι ζητήσω, θα το ζητήσω από μένα. Θα ορκιστώ στην αλυσίδα των ευχών, πως θα προσπαθήσω να πραγματοποιήσω τις ευχές μου. Μπροστά στον καθρέφτη της αλήθειας, εγώ ενώπιόν μου, υπόσχομαι.
Βγάζω τη χρυσή αλυσίδα από το λαιμό μου. Κάθε κρίκος είναι και μία ευχή. Έχω έτοιμο το χαρτάκι. Όλη τη χρονιά το συμπλήρωνα. Σήμερα η μέρα των ευχών.

Μαγικά ξόρκια δεν υπάρχουν.
Κούνησε τα χέρια σου στο πέλαγος για να σωθείς.
Κούνησε τα χέρια σου στη ζωή για να αποκτήσεις.

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Ένας άνθρωπος, μόνο ένας.




Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι μαγικοί. Στα χέρια τους κρατούν χρώματα παράξενα, που δεν τα έχεις δει πουθενά. Περπατάνε ήσυχα στην σωστή πλευρά του δρόμου, χωρίς να προκαλούν την προσοχή σου. Είναι αθέατοι, όμως η αύρα τους χρωματίζει το σκούρο σακάκι. Αν καταφέρεις να αποσπάσεις μία ματιά τους, μπορείς να νιώσεις τη μαγεία τους.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μιλάνε μονοσύλλαβα. Μπορούν με λίγα λόγια να πουν πολλά. Μπορούν με λίγες πράξεις να φέρουν ευτυχία. Είναι ικανοί με απλά πράγματα καθημερινής ζωής να χτίσουν παραδείσους.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι υπεράνθρωποι. Ζουν ανάμεσά μας. Αν τύχει να ερωτευτείς ένα από αυτούς, η ζωή σου απότομα αλλάζει. Μαθαίνεις δίπλα τους να βλέπεις τη μαγεία των πραγμάτων.
Ένας τέτοιος άνθρωπος φωτογραφίστηκε αόρατα πίσω από αυτό το κείμενο. Δεν το ξέρει. Όμως, το ομολογούν οι λίγες λέξεις που έχουν το άρωμά του.

Τι άρωμα φοράς σήμερα;
Εγώ ακόμη φοράω το άρωμα που μου χάρισες.
Το άρωμα της μαγείας.

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Να μου θυμίζεις




Εγώ εύκολα ξεχνάω. Ξεχνάω πώς περνάει γρήγορα ο καιρός και πάλι κοντεύουν Χριστούγεννα. Ξέχασα τι δώρο μου ζήτησες όταν σε ρώτησα τι θέλεις πιο πολύ. Σαν αφηρημένη τελευταία χάνομαι σε ένα χάσμα ανάμεσα στα σημαντικά και στα ασήμαντα. Τότε σε χρειάζομαι πιο πολύ.


Να μου θυμίζεις τις ημερομηνίες της χαράς. Να θυμάμαι να νιώθω ευτυχισμένη. Να μου θυμίζεις τα παιδικά τραγούδια. Το λόγο που ακόμη επιμένουμε να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, ενώ γύρω μας δεν μπορώ να βρω τόσες ανθρώπινες καρδιές να στολίσω το δέντρο μας. Να μου θυμίζεις όσα ξεχνάω με τη θέλησή μου. Να μου θυμίζεις ... γιατί κάποια στιγμή στα αλήθεια θα ξεχάσω ότι έζησα!