Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Μία ζαριά



Είχα πει (αν γυρίσεις πίσω θα θυμηθείς):
η απόσταση που μας χωρίζει πρέπει να μείνει μετρήσιμη, ειδάλλως το φώς θα στερεοποιηθεί και η ζωή θα αποκτήσει τόσο βάρος που τα σώματα δε θα μπορούν να το σηκώσουν και ο χρόνος μολύβι δε θα μπορεί να μετρηθεί από τους χτύπους της προσμονής μας.

Έτσι δένονται οι βράχοι στο λαιμό των εραστών και βυθίζονται οι Πομποιίες στο μείον άπειρο της κραυγής.
Τώρα παίζουμε στα ζάρια την επιλογή μας. Να κρυσταλλώσουμε το βήμα ή να το επιταχύνουμε αδυσώπητα.