Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Άλλη



Διασχίζω το δρόμο μαζί με τους πολλούς. Οι δρόμοι άγονοι και μπερδεμένοι. Το τσιμέντο το καταλαβαίνω. Το χώμα, γιατί;  Ξένη κι άγνωστη μπροστά σε ανακριτές και ζητιάνους. Φορώ ακόμη το εφαρμοστώ ταγέρ. Η σιλουέτα μου διαγράφεται καλλίγραμμη γιατί παίρνει το σχήμα του κορμιού και όχι της ψυχής. Δείχνω ταυτότητα. Δεν με πιστεύει κανείς. Δεν μου επιτρέπεται η είσοδος. Άλλο χρώμα μαλλιών, ματιών και τα χείλη πιο σαρκώδη. Μη φανταστείς! Είναι από τα δαγκώματα. Δαγκώνομαι κάθε φορά που οι καταστάσεις ζορίζουν.  Δαγκώνομαι κάθε φορά που σε σκέφτομαι δίπλα μου. Εγώ είμαι, μα δε με πιστεύει πλέον κανείς. Το εκμεταλλεύομαι και τους δηλώνω άλλο όνομα, άλλη ιδιότητα. Κι όλα τα εγκλήματα που κάνω καταγράφονται στο όνομα της Άλλης.