Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Ο χορός της βροχής



Τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει το σύννεφο। Αν είναι να βρέξει, θα βρέξει। Με μαγικά ή χωρίς.
Κάποιες φορές όμως μπορείς να αρχίσεις μόνη σου έναν χορό της βροχής। Με σύννεφο ή χωρίς.
Κάτω από την ξαστεριά σηκώνω μόνη μου σύννεφο κίνησης και πλένω, ξεπλένω το σώμα και την καρδιά στις πρώτες στάλες। Δεν θέλω καταιγίδες। Μία ψιχάλα μου αρκεί। Θα χρειστεί πιο πολύ χρόνο। Όμως δε βιάζομαι। Οι πιο όμορφες εμπειρίες πίνονται χωρίς βιασύνη। Σαν να ήρθες πρώτη στο ραντεβού। Κάθισες στο τραπέζι μέσα στη βροχή και περιμένεις κάποιον που έχει αργήσει, μα είσαι σίγουρη πως θα έρθει। Με διαβατήριο ή χωρίς।

(Πως γίνεται οι λαθραίοι να μένουν περισσότερο στη βροχή σου;)

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Επιστροφή στο μονοπάτι του έρωτα




Ξεκίνησα εγώ και ο δρόμος του έρωτα με έφερε σε σένα। Μπέρδεψα τον εαυτό μου με προσμήξεις δικές σου। Χάθηκα στο εμείς και τώρα πια σου μοιάζω। Ακόμη κι όταν μισώ τον καθρέφτη που μου το θυμίζει σε κάτι στιγμές μοναξιάς। Και το στόμα μου ψιθυρίζει λόγια του έρωτα। Λόγια δικά σου।
Έμαθα πώς οι δύο γίνονται ένα। Τώρα ποιος θα μου δείξει το αντίθετο; Πως θα βρω σε ποιο σημείο άφησα το σχήμα μου στο μονοπάτι του έρωτα; Και να σκεφτείς πως ξέχασα να ρίξω ψιχουλάκια επιστροφής। Απλά γιατί ήμουν σίγουρη πως δε θα χρειαστεί να γυρίσω πίσω।

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011