Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Γράμμα




Στη δίνη μιας κακοκαιρίας καλοκαιρινής, ένας άνεμος σκόρπισε λόγια, σκέψεις, χαρτιά, κύματα, φύλλα, πέταλα. Άλλαξε το σχήμα στα λευκά σύννεφα. Ευτυχώς όχι και το χρώμα τους. Κοιτώ ψηλά. Ένα γράμμα. Το πρώτο από το όνομά σου. Κοιτώ στο χώμα. Ένα γράμμα. Το ίδιο. Πόσο τυχαία μπορεί να συνεργάστηκε ο άνεμος εκεί ψηλά, εδώ χαμηλά και με τη ζωή μου;

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Χωράω




Να χωράς στην γωνιά της τιμωρίας.
Να χωράς στο θρανίο ενός νηπιαγωγείου κι ας είσαι ο δάσκαλος.
Να χωράς στα παιδικά σου ρούχα.
Να χωράς στη μικρή ζωή.
Να χωράς στο μονό κρεβάτι που η αγάπη ονειρεύεται συντροφικότητα.
Να χωράς στη στοά που κρύβει το άγνωστο.
Να χωράς παντού.

και σιγά σιγά όλα θα αρχίσουν να παίρνουν το δικό σου σχήμα.

Όπως το καινούριο σου τζίν.
Αρχικά είναι στενό, όμως σιγά σιγά υιοθετεί το καλούπι σου.

Να χωράς παντού...

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

ΤΥΧΗ




Όταν η τύχη παίζει παιχνίδια ζωής,
εμπιστεύεται τον εαυτό της
και δεν παίζει στην ...τύχη!

(μπορούμε να κάνουμε το ίδιο!)

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Φετίχ




Σε σκέφτομαι. Σε θέλω εδώ. Θέλω να μηδενίσω τις αποστάσεις. Θέλω κάτι δικό σου να γίνει το φετίχ μου. Πάνω του να απονέμω στη λίμπιντό μου το μέγιστό της.
Το σκέφτηκα. Αποφάσισα.
Θέλω ένα μπλουζάκι σου. Ένα μακό. Άσυλο να γίνει στα θέλω μου. Θέλω ένα μπλουζάκι σου φορεμένο κατάσαρκα. Να κοιμηθείς μαζί του. Να ιδρώσουν πάνω του τα όνειρά σου. Να γεμίσει άρωμα. Να αγκαλιάσει τον χτύπο της καρδιάς σου. Να γίνει ένα μαζί σου στον άτακτο ύπνο σου.
Θέλω να μου το ταχυδρομήσεις.
Τυλιγμένο σε διάφανο περίβλημμα προστασίας που θα διαφυλάξει ότι δικό σου απορροφήθηκε από το ύφασμα.
Με αγωνία πρώτου έρωτα θα παραλάβω το δέμα. Με αγωνία θα κλειστώ στη σπηλιά μου. θα φορέσω το ρούχο σου. θα γίνω ένα μαζί σου. Σφιχτή αγκαλιά.

θέλω ένα μπλουζάκι σου. Φετίχ μου.