Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Αυτός που φέρνει τα δώρα



Μελαχρινές, καστανές, ξανθές και κοκκινομάλλες, λυγερόκορμες, κράχτες καταστημάτων, χαμογελαστές, μακιγιαριμένες άψογα, ντυμένες με την κομψή στολή εργασίας, προωθούν τα προϊόντα, τις υπηρεσίες, τα είδη του καταλόγου.
Το βράδυ κατάκοπες, στο σπίτι, με τις πυτζάμες, αμακιγιάριστες, απλές, με τα μαλλιά αλογοουρά, με τις παντόφλες του γκούφυ, με την πλεχτή κουβέρτα στον καναπέ να αντικαθιστά την αγκαλιά που λείπει και να υποκαθιστά το κλειστό καλοριφέρ.
Τα μεσάνυχτα ο κόμπος στο λαιμό. Τα κλουβιά, οι βιτρίνες, οι τηλεοράσεις έχουν σβήσει τα φώτα τους. Τα δώρα αργούν ή έρχονται νωρίς, όταν ακόμη δεν μπορείς να τα εκτιμήσεις.
Κάπου υπάρχει κάποιος που έρχεται στην ώρα του.
Περιμένω κι εγώ εσένα, που υποσχέθηκες φέτος να έρθεις "ακριβώς", και να φέρεις όσα δώρα έμειναν να ανοίξει η ζωή μας.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Γέφυρα


Παίζαμε με το χώρο κι ο αέρας γεφύρωνε το πάνω με το κάτω. Ώσπου ήρθε η σειρά σου. Να περάσεις ανάμεσα από τη ζωή μου και το όνειρο.

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Δικό σου και δικό μου



Είχαμε στη μέση το φιλί. Παλεύαμε να το χωρίσουμε. Να πάρει ο καθένας το κομμάτι του. Εγώ το δικό μου κι εσύ το δικό σου. Μέχρι που έλιωσε από τη  θερμότητα και μείναμε ο ένας με τα χείλη του άλλου, δικά του!...

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Κλωστή



Κόκκινη κλωστή δεμένη.
Δέθηκα στο κρεβάτι. Υποσχέθηκες παραμύθι. Λύθηκα στο κλάμα. Υποσχέθηκες αγκαλιά.
Μετά άρχισε να φυσά και σηκώθηκε κύμα. Αρχίσαμε να πλέουμε σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Ενώνονται τα νερά, είπες. Πίστεψα το ψέμα σου, μέχρι που βούτηξα στο ποτήρι με τις αλήθειες σου και ένιωσα απομόνωση από το παραμύθι που μου υποσχέθηκες.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Άρωμα




Μυστικά πια σε επισκέπτομαι. Κλειστές οι πόρτες. Τρυπώνω κάτω από τις απαγορεύσεις. Κάνεις αδιάφορος πως κοιμάσαι. Γίνομαι αδιαφορία και ξαπλώνω δίπλα σου. Με αγκαλιάζεις και ζεσταινόμαστε. Νιώθεις τη μοναξιά σου να ομορφαίνει. Ξεχνάς πως χωρίσαμε. Δε σου θυμίζω τίποτε γνώριμο. Έχω αλλάξει. Πήρα το σχήμα σου. θυμίζω εσένα. Με αγαπάς. Πάλι με σφίγγεις σαν να έχεις αγκαλιά τη μοναξιά σου. Μένω ακίνητη. Αγκαλιά.

Μέχρι τη στιγμή που σκορπίζει τριγύρω το άρωμά μου. Εκείνο το επικίνδυνο άρωμα της επιθυμίας μου όταν σε θέλω.

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Ηδονή




Ηδονή να σου λείπω και να μην μπορείς τίποτε να κάνεις. Να ξέρεις πως περισσότερο μου λείπεις, μα δε θα το ομολογήσω ποτέ.
Τουλάχιστον όχι πριν εξαντληθούμε και οι δύο περιμένοντας.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Αποκάλυψη




Τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται.
Όλα είναι όπως τα νομίζεις.
Use your imagination.

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Σε είχα




Ακουμπάς με άνεση το χέρι σου στο πόδι μου. Στέκεται εκεί να χαίρεται τη ζέστη μου. Δεν γλιστρά. Κουρασμένο απλά μένει. Αφαιρείσαι. Σκέφτεσαι το χθες, το αύριο, το χώρο και τις πράξεις. Σηκώνεσαι. Βάδισμα βαρύ και ώμοι πεσμένοι. Το βάρος της ζωής. Επιστρέφεις δίπλα μου. Ναι, πάντα δίπλα μου. Πάντα με άλλο τρόπο. Πιο βαρύς πάντα από όσο φεύγεις. Ακουμπάς το κεφάλι σου στην κοιλιά μου. Ηρεμείς. Σκέφτεσαι το κενό. Αφήνεσαι. Φεύγεις. Σε κλέβει ο ύπνος. Σε κοιτάζω.

Τώρα με έχεις. Nα φιλοξενώ τη ζωή σου, εσένα, το χθες και το αύριο.

Κάποτε σε είχα. Nα με κυνηγάς για να βρούμε καταφύγιο να ξεφύγουμε από τη ζωή, από σένα, από μένα, από το χθες, από το αύριο.

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Χειροκρότημα




Τόσο κακοκουρδισμένη ορχήστρα αυτή η πόλη. Χορεύουν όλοι έναν άσχημο ασυγχρόνιστο χορό. Δεν ακούγεται φωνή, μόνο ένα μουγκρητό. Και όμως όλοι χορεύουν. Τα χρόνια, τα όνειρα, εγώ, η σκιά μου, εσύ, ο εφιάλτης σου, ο κήπος, τα δάχτυλα πάνω στο πληκτρολόγιο.
Γεράσαμε απόψε και τα βήματά μας βάραιναν. Σκέφτηκα να ερωτευτούμε μήπως και χορέψει λίγη νιότη μέσα μας. Κάθεσαι όμως χωμένος στην εφημερίδα και μέσα σου περνούν τα χρόνια, όπως πάνω μου περνούν οι επιθυμίες.
Γνωριστήκαμε σε ένα τανγκό. Γεράσαμε πανω σε ένα μπλουζ της σιωπής. Αγρια σιωπή. Μουγκρητό ανήσυχης σιγής. Βραδινής πάντα.
Έχω αγωνία. Ποιος θα χειροκροτήσει το χορό μας ότανθα κλείσουν για πάντα τα φώτα.