Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Ένας άνθρωπος, μόνο ένας.




Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι μαγικοί. Στα χέρια τους κρατούν χρώματα παράξενα, που δεν τα έχεις δει πουθενά. Περπατάνε ήσυχα στην σωστή πλευρά του δρόμου, χωρίς να προκαλούν την προσοχή σου. Είναι αθέατοι, όμως η αύρα τους χρωματίζει το σκούρο σακάκι. Αν καταφέρεις να αποσπάσεις μία ματιά τους, μπορείς να νιώσεις τη μαγεία τους.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μιλάνε μονοσύλλαβα. Μπορούν με λίγα λόγια να πουν πολλά. Μπορούν με λίγες πράξεις να φέρουν ευτυχία. Είναι ικανοί με απλά πράγματα καθημερινής ζωής να χτίσουν παραδείσους.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι υπεράνθρωποι. Ζουν ανάμεσά μας. Αν τύχει να ερωτευτείς ένα από αυτούς, η ζωή σου απότομα αλλάζει. Μαθαίνεις δίπλα τους να βλέπεις τη μαγεία των πραγμάτων.
Ένας τέτοιος άνθρωπος φωτογραφίστηκε αόρατα πίσω από αυτό το κείμενο. Δεν το ξέρει. Όμως, το ομολογούν οι λίγες λέξεις που έχουν το άρωμά του.

Τι άρωμα φοράς σήμερα;
Εγώ ακόμη φοράω το άρωμα που μου χάρισες.
Το άρωμα της μαγείας.