Στη δίνη μιας κακοκαιρίας καλοκαιρινής, ένας άνεμος σκόρπισε λόγια, σκέψεις, χαρτιά, κύματα, φύλλα, πέταλα. Άλλαξε το σχήμα στα λευκά σύννεφα. Ευτυχώς όχι και το χρώμα τους. Κοιτώ ψηλά. Ένα γράμμα. Το πρώτο από το όνομά σου. Κοιτώ στο χώμα. Ένα γράμμα. Το ίδιο. Πόσο τυχαία μπορεί να συνεργάστηκε ο άνεμος εκεί ψηλά, εδώ χαμηλά και με τη ζωή μου;
