Είχα μανία με τις τσάντες. Συλλογή χρωμάτων και σχεδίων. Συνδυασμοί με γόβες, με μπότες, με πέδηλα. Κάποιες ξεχασμένες δεν κρατήθηκαν για χρόνια. Το δέρμα τους πονούσε στην απουσία της αφής. Είπα να διαλέξω μία μαύρη μικρή γι' απόψε.Από εκείνες τις ξεχασμένες. Κι εκείνη είπε να μου χαρίσει μια συγκίνηση γραμμένη σε ραβασάκι. Εκείνο το μαγικό χαρτί που είχες γραμμένη μία ερώτηση. Δες το μόλις φτάσεις στο σπίτι, είχες πει. Πέρασαν χρόνια και ίσως δεν έχει πια σημασία. Μα είμαι στο σπίτι απόψε και έχω την απάντηση στο στόμα μου: θέλω.
