Βρίσκομαι μπροστά στον καθρέφτη। Με κοιτάζω κατάματα। Διστάζω να αποδεχτώ εκείνο το γέλιο που κρύβεται πίσω από τα κλειστά χείλη σαν να μου λέει 'σου το είπα εγώ!'। Δεν γελάω εγώ। Γελάει το είδωλο! Πάλι έχασα στο παιχνίδι του έρωτα। Πάλι μόνη μου να ψάχνω απαντήσεις। Κι όμως είπαμε ότι υπάρχουν ερωτήσεις χωρίς απάντηση।
Σήμερα δεν φοβάμαι μήπως κάνω μία ερώτηση στον εαυτό μου που δεν έχει απάντηση। Σήμερα φοβάμαι μήπως κάνω την λάθος έρώτηση। Εκείνη που θα με φέρει πίσω στο σημείο εκκίνησης। Και ξαφνικά αντί να είμαι μπροστά στο είδωλό μου και να απολογούμαι, θα βρεθώ πάλι μπροστά σου και θα ζητώ πάλι εκείνη την αγάπη για την οποία τώρα απολογούμαι।
Υπαρχουν λάθος ερωτήσεις, που γίνονται στη λάθος στιγμή। Υπάρχουν και λάθος αγάπες; Υπάρχει απάντηση σε αυτό;
