ΥΓ 1 Δεν υπάρχει φως στο δωμάτιο। Μόνο μία σιωπή που πνίγει τα λόγια μου.
ΥΓ 2 Όσο το σ'αγαπώ υπάρχει ακόμα μέσα στα όνειρά μου , τόσο ο πειρασμός να γυρίσω κοντά σου μεγαλώνει, αλλά οι συνθήκες του χωρισμού δεν μου επιτρέπουν πισωγυρίσματα.
ΥΓ 3 Χθες κοιμήθηκα αγκαλιά με τη φωτογραφία σου। Είναι μία πρόοδος κι αυτή। Μέχρι τώρα είχα αγκαλιά την μπλούζα σου που μύριζε ακόμη από το άρωμά σου.
ΥΓ 4 Όταν σκέφτομαι το κορμάκι σου σε άλλους ορίζοντες, η ζωή μου είναι μία αποτυχημένη αυτοκτονία που με καταδικάζει να υποφέρω μισοπεθαμένη στο νοσοκομείο των αναμνήσεων.
Πόση μαγεία χωράει σε έναν χωρισμό;
Μήπως τελικά δεν υπάρχει παντού μαγεία;
